«Δεν είμαι καλός, δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω. Στο τεστ έγραψα πάλι μέτρια…ποιο πανεπιστήμιο; Ούτε σπίτι μου δεν μπορώ να περάσω».
Ξεκίνημα χρονιάς. Νέοι στόχοι, νέα ξεκινήματα, αισιόδοξες σκέψεις πως παρά τα όσα συμβαίνουν η σχολική χρονιά θα κυλήσει ομαλά για όλους μας και θα μας βρει υγιείς να ερχόμαστε πιο κοντά στα όνειρα και τις επιθυμίες μας.
Για κάποιους από εμάς, όμως, δε σηματοδοτεί μια νέα αρχή, αλλά τη συνέχεια των πεποιθήσεων που έχουμε για τον εαυτό μας και μας συντροφεύουν χρόνια, πληγώνοντας την καρδιά μας και «φρενάροντας» τις σκέψεις μας από καθετί αισιόδοξο και όμορφο.
Ο Νίκος, μαθητής της Α΄ Λυκείου πια, κάνει τυπικά μόνο μια νέα αρχή σε μια νέα βαθμίδα.
«Δεν υπάρχει περίπτωση. Μου αρέσει η Φυσική αλλά…» «Δεν μπορώ…».
Καθισμένο απέναντι μου έβλεπα έναν νέο γεμάτο ζωή, να διπλώνει κεφάλι και σώμα δηλώνοντας την αδυναμία του με όποιον τρόπο μπορούσε. Έπιασα τον εαυτό μου να αριθμώ τα «δεν» που εξέφραζε και να παρατηρώ κάθε πτυχή των λόγων και των εκφράσεων του, ενώ βυθιζόταν στην απελπισία. Όταν ο Νίκος ηρέμησε και τα ΔΕΝ σταμάτησαν, ξεκίνησε η ουσιαστική συζήτηση μας.
«Για ποιο λόγο σε απογοητεύει τόσο πολύ που, όπως λες, δεν τα καταφέρνεις στη Φυσική;»
Ο Νίκος με κοίταξε για λίγο απορημένος και στη συνέχεια σήκωσε κεφάλι, ώμους και με πείσμα χτύπησε το χέρι στο γραφείο λέγοντας με σιγουριά «ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΘΕΛΩ ΠΟΛΥ! ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΕΡΑΣΩ ΣΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ.! ΘΕΛΩ…». Το βλέμμα του είχε αλλάξει. Το σκυμμένο σώμα υψώθηκε αγέρωχο. Ο Νίκος σηκώθηκε όρθιος και περπατώντας απαριθμούσε τους λόγους που το ήθελε! Κουνούσε χέρια, μιλούσε γρήγορα. Περιέγραφε το όνειρό του.
Πάθος, σιγουριά, δυναμισμός σκέφτηκα…ό,τι χρειαζόμαστε για τα νέα ξεκινήματα και τους στόχους μας.
Είναι το όνειρο που όλα τα αλλάζει.
Αυτό κινητοποιεί τις προσπάθειες, μας κάνει να προχωράμε, να «αγωνιζόμαστε», να αποφασίζουμε πώς αξίζει τον κόπο. Είναι σημαντικό να το ανακαλύψουμε. Να το περιγράψουμε. Να το εκφράσουμε με λέξεις. Να το κάνουμε προορισμό και να σχεδιάσουμε τον τρόπο για να φτάσουμε σε αυτό.
Η συνέχεια μας βρήκε να συζητάμε, να σκεφτόμαστε, να σημειώνουμε, να γελάμε. Τα μαθήματα είχαν μόλις ξεκινήσει και εμείς είχαμε ανακαλύψει τόσο σημαντικά μαθήματα για τις νέες αρχές. Είχαμε καταλάβει το πρώτο πράγμα που είναι σημαντικό και απαραίτητο στα ξεκινήματά μας: ο προσδιορισμός του στόχου. Στη συνέχεια όλα τα άλλα αρχίζουν να είναι εφικτά. Οι μέθοδοι και οι διαδικασίες ακολουθούν για να μας βοηθήσουν, αλλά αυτά τα αφήσαμε για την επόμενη συνάντησή μας.
Εκείνη τη στιγμή, όπως είπε ο Νίκος, άξιζε να τη χαρίσουμε στο όνειρό του που για πρώτη φορά καταλάβαινε πόσο σημαντικό ήταν για εκείνον. Ήμουν και εγώ εκείνη τη στιγμή σίγουρη πως αυτό το παλικάρι που έφευγε αγέρωχο και καμαρωτό είχε κάνει ήδη το πρώτο βήμα προς την επιτυχία του. Η Φυσική θα μας απασχολούσε λίγο αργότερα αν και φεύγοντας ο Νίκος γεμάτος σιγουριά είπε πως ήδη είχε αρκετές ιδέες για αυτό…!
Καλή χρονιά γεμάτη όμορφους στόχους!